YOKANAN 14:1-6
Melang-melang utawi sumelang (kuwatir) satunggaling raos
ingkang kadangkala jumedul ing pangangen-angening manungsa. Raos melang-melang
biasanipun jumedul amargi kita ngangen-angen perkawis ingkang dereng cetha lan
ingkang badhe kelampahan nanging sampun nampi kabaripun sakpunika. Umpaminipun
sumelang menawi mboten lulus ujian, sumelang menawi sakitipun mboten saged
saras malih, sumelang menawi Indonesia bubrah, lsp.
Punapa jalaranipun tuwuh raos sumelang? Asring kita
mirengaken tembung amargi “gawan bayi”, wiwit alit sampun nedahaken raos
sumelang;wonten ingkang amargi tansah mboten nyakin dhateng dirinipun piyambak,
wonten ingkang amargi kirang persiapan (pecawisan), wonten ingkang amargi
asring “kebentus-kebentus” perkawis lajeng tuwuh pitakenan, “lha nek ngene
terus sesuk banjur kepriye….”; lsp.
Kanthi mekaten kita kedah ngrumaosi lan ngakeni bilih raos
sumelang utawi melang-melang punika peranganing gesang kita, ingkang baken
kadospundhi caranipun supados raos melang-melang mboten jalari kita kepambeng lan
lajeng mboten pitados dhateng pangrimat lan prasetyanipun Gusti.
Gusti Yesus paring pangandika (ayat 1) “Atimu aja
melang-melang; padha kumandela ing Allah, iya kumandela ing Aku uga” kanthi
pangandika mekaten, kita saged mangertos punapa ingkang dipungalih lan
werdining pangandikanipun Gusti Yesus dhateng para murid nalika semanten. Para
murid sami tuwuh raos sumelang amargi Gusti Yesus badhe nilar para murid, malah
Gusti Yesus mboten kanthi gamblang ngandikakaken wonten ing pundhi papanipun
panjenenganipun nilar para murid (ayat 36-38). Gusti Yesus ugi pirsa punapa
ingkang badhe dipun adhepi dening para murid nalika nindakaken pakaryanipun
Gusti dhateng jagad. Mila Panjenenganipun ngandika “Atimu aja
melang-melang…..” Gusti Yesus dhawuh supados sampun ngantos
sumelang ananging ingkang perlu katindakaken namung setunggal inggih
punika ”kumandela ing Allah, iya kumandela ing Aku uga”
Kinten-kinten punapa kanthi kumandhel dhateng Gusti Allah
lan dhateng Gusti Yesus punika sampun cekap? Tumrap tiyang ingkang saestu
pitados lan mitadosaken gesangipun dhateng Gusti Yesus minangka
Juruwilujengipun, kedahipun sampun cekap, kenging punapa mekaten?
Amargi Gusti Yesus sampun ngandikakaken ing ayat
salajengipun, inggih punika, ingkang sepisan, Gusti Allah ingkang
sinebat Rama dening Gusti Yesus punika Rama ingkang kagungan papan ingkang
dados papan pungkasaning gesang saben tiyang pitados. Papan ingkang Sang Rama
piyambak mranata ing gesang kalanggengan (kados ingkang kaserat ing Kitab Wahyu
4:3, 9). Saestu namung Gusti Allah ingkang sinebat Rama ingkang
kagungan panguwaos ing jagad punika lan gesang kalanggengan.
Ingkang kaping kalih, kados ingkang
sinerat ing ayat 6 “….Aku iki dalane, sarta jatine kayekten
lan kauripan. Ora ono wong siji-sijia kang bisa sowan marang Sang
Rama, Manawa ora metu ing Aku” Wangsulan punika wiwitanipun kapangandikakaken
dhateng Thomas, ingkang nyuwun pirsa dhateng Gusti Yesus marginipun tumuju ing
Sang Rama. Menawi wonten ingkang taken dhateng kita : “menawi badhe teng kitha
Sragen….marginipun pundhi nggih?” Mesthi kita badhe mangsuli: panjenengan lewat
joglo rumiyin lajeng saged nganan medal gemolong utawi lurus medhal
mojosongo…..”
Ananging Gusti Yesus mboten mekaten, Panjenenganipun mboten
maringi pitedah miturut pitedahipun manungsa, ananging panjenenganipun
ngandikaken; ngetut-a Aku, Aku ngerti dalane, amarga ya Aku iki dalane; menawa
kowe tetep percaya lan ora mlaku neng dalanmu dhewe nanging mlaku ing pitedahKu
mesthi tekan daleme Sang Rama. Kanthi tembung sanes, sedaya ingkang sampun
katedahaken lumantar tuladhanipun, piwulangipun lan pakaryan kawilujengan
ingkang katindakaken ngantos seda sinalib punika marginipun tiyang pitados
tumuju Sang Rama. Kita sami kasuwun sami nuladha lan nindakaken dhawuhipun
Gusti minangka margi dhateng daleme Sang Rama.
Mila saben umat kagunganipun Gusti Yesus kedah saged
nedahaken pitadosipun kanthi tegen mboten gampil kablidug ing panggodhaning
jagad supados mboten gampil melang-melang, semanten ugi kedah saged nulad lan
nindakaken sedaya pakaryanipun Gusti supados gesang ing kayekten lan nampi
makthunaning gesang.
Sesambetan kaliyan timbalanipun Gusti marek ing mejaning
pambujanan, kita sami mboten namung bab nedha sesarengan lan mengeti
pangurbananipun Gusti, ananging ugi ngiyataken manah kita saha gesang miturut
marginipun Gusti Yesus. Nuladha sedaya ingkang sampun katindakaken dening
Panjenenganipun dhateng kita.
Awit saking punika sumangga, nalika wekdal cecawis punapa
dene saksampunipun nampi Sakramen Bujono, kita sami nedahaken gesang ingkang
manteb ing pitados lan miturut kersanipun Gusti. Temah kita tansah ngraosaken
manah ingkang ayem (mboten melang-melang) lan ing tembenipun gesang sesarengan
kaliyan Sang Rama ing Suwarga. Amin.