LUMANTAR ROHIPUN ALLAH

Purwaning Dumadi 1:1-5

Sampun nate maos utawi mireng bab Teori ‘Big Bang’? Teori big bang (ledakan besar) punika teori bab lairipun jagad raya. Teori ingkang kalairaken dening Abbe Georges Lemaitre, satunggaling kosmolog saking Belgia ing  tahun 1920-an. Miturut Abbe, jagad raya punika wiwitipun saking ‘gumpalan  super atom’ ingkang wujudipun kados dene bal alit, ingkang ukuranipun alit sanget. Saking alitipun, bal punika kados-kados mboten wonten wujudipun lan namung dipun wastani kadosdene titik. ‘Gumpalan’ punika nggadhahi bobot (masa jenis) ingkang inggil sanget lan suhunipun watawis 1 trilyun derajat celcius. ‘Gumpalan super atom’ punika ingkang mangkenipun mBledhos (meledak) ngedalaken sedaya isining jagad raya. Prastawa bledhosan ageng punika kelampahan watawis 15 milyar taun kapengker. Punika gegambaran dumadosipun jagad raya miturut ilmu pengetahuan. Lajeng kadospundi miturut pangandikanipun Gusti bab dumadinipun jagad raya, bumi lan sakisinipun?

Kitab Purwaning Dumadi ing basa aslinipun (ibrani) kasebat “bereshit” ingkang tegesipun “ing wiwitanipun” (cara bermulanya). Isinipun kitab punika pancen dipun wiwiti cariyos nalikanipun Gusti Allah yasa bumi lan saisinipun. Wonten Ing tijemahan bahasa Yunani kasebat “geneseos” ingkang ateges “asal, sumber, keturunan utawi ugi wiwitan. Lumantar tijemahan punika kitab Purwaning Dumadi ugi nyariosaken sejarah bab asal usul lan tedhak turunipun bapa-bapa leluhur Israel ingkang kapilih dening Gusti Allah.

Sambet kaliyan tijemahan ibrani ingkang tegesipun “ing wiwitanipun”, ayat ingkang kita rembag wanci punika nyariosaken gambaran wiwitanipun Gusti Allah yasa langit lan bumi. Menawi kita gatosaken ing ayat 1-5 punika nedahaken kalih perkawis. Ingkang sepisan ing ayat 1 bilih ingkang yasa langit lan bumi punika Gusti Allah. Ingkang kaping kalih, Ing jaman kawitan sakderengipun Gusti Allah yasa, kawontenan “bumi campur bawur lan suwung, segara kesaput ing pepeteng, dene Rohe Allah nglayang ing sadhuwure toya” (toya ingkang kathah). Salajengipun Gusti Allah ngandika (bersabda) “Anaa pepadhang” Tumuli wonten pepadhang. Saksampunipun punika Gusti Allah misahaken ingkang padhang kaliyan ingkag peteng. Ingkang padhang kaparingan nami raina, lan ingkang peteng kaparingan nami wengi.  

Saking ayat 1 kita kaengetaken bilih sedaya ingkang dumadi ing jagad punika wiwitanipun saking Gusti Allah lan pangandikanipun. Panjenenganipun kersa ngagem panguwaosipun lan caranipun ingkang mboten saged katindakaken dening panguwaos sanes saking jagad punika, kalebet saking manungsa.  Benten kaliyan ingkang kagambaraken ing agami suku murba ing keyakinan taleripun (sukunipun) ingkang manggen sisih wetan negari Indonesia. Keyakinanipun inggih punika, bilih jagad lan sakisinipun pinangka wohing sesambetan (sacara kadagingan utawi kawin)  antawisipun para ilah setunggal lan setunggalipun. Dados ayat punika nggambaraken jati didirining Gusti Allah ingkang nglangkungi sedayanipun. Panguwaosipun mboten saged kasamekaken kaliyan panguwaos ingkang wonten ing jagad.

Salajengipun saking ayat 2-5 kita sami katedahaken bilih jagad ingkang sae punika wiwitipun saking kawontenan tohu wavohu (campur bawur lan suwung) lajeng katata dening Panjenenganipun lumantar pangandikanipun. Tembung tohu wavohu punika nandhesaken kawontenan bumi ingkang dereng katata lan taksih campur bawur, dereng pantes kasebat papan ingkang prayogi kangge gesangipun titah sanes kalebet manungsa. Milanipun Gusti Allah rawuh “rohe Allah nglayang” lajeng ngandika “anaa pepadhang”.  Tembung pepadhang punika nelakaken rampungipun jaman ingkang dipunkawosi pepeteng lan campur bawur. Nelakaken ugi bilih pepadhang punika pinangkanipun saking Gusti Allah, awit Panjenenganipun punika pepadhang (Injil Yokanan 1:4,5).

Kanthi mekaten lumantar pethikan cariyos Gusti Allah yasa jagad lan sakisinipun, kita sami kaajak ngraos-raosaken malih sepinten agenging pakaryanipun Gusti Allah tumrap dumadinipun jagad lan sakisinipun. Lumantar pakaryanipun kita sami kaatag wanuh dhateng Panjenenganipun. Sepinten kita sami ngaturaken panuwun dene, Gusti Allah ingkang sampun miwiti pakaryanipun kanthi runtut lan maringi pepadhang tumrap kawontenan ingkang peteng.

POKOK PIREMBAGAN :

1. Menawi kita gatosaken kawontenaning jagad sakpunika, punapa kawontenanipun taksih kados ingkang kinarya dening Gusti ing wiwitanipun? Kenging punapa mekaten
2. Punapa ingkang njalari kawontenaning jagad kados-kados sampun tebih kaliyan pakaryanipun Gusti ingkang wiwitan?
3. Punapa ingkang perlu kita tindakaken, supados kita ugi saged njagi lan ngrimati jagad lan sakisinipun kados ingkang kinersakaken dening Gusti?