GUSTI ALLAH INGKANG PARING PULIH

Yesaya 35:4-7a

Wonten pitutur jawi ingkang ngendikakaken mekaten: “Pangeran iku Mahakuasa, pepesthen saka kersaning Pangeran ora ono sing bisa murungake”. Tegesipun Gusti Allah punika mahakuwaos, panjenenganipun ingkang kagungan pepesthen samukawis ing gesang punika lan mboten wonten ingkang saged mbatalaken. Kanthi teges ingkang mekaten manungsa sami kabereg mujudaken ing sikap lan lampahing gesang ingkang tansah sumadya ngadhepi lan nglampahi punapa kemawon kanthi tatag lan pasrah ing ngarsanipun Gusti. Tatag lan pasrah dhateng kersanipun Gusti awit Panjenenganipun ingkang saged mangsulaken kawontenaning gesang.

Bab 35 (1-39) saking kitab Yesaya (Proto Yesaya) dipunyakini pinangkanipun saking zaman nalika Yehuda (krajan Israel sisih kidul), kaancam dening Asyur. Bangsa Asyur punika namung kaagem dening Gusti Allah kangge ngengetaken bangsa Israel awit pambalelanipun. Sejatosipun, dosanipun Israel piyambak ingkang dados ancaman ing gesanging bangsa. Gusti Allah paring paukuman lan bangsa Israel kabuwang ing tanah Asyur, ing ngriku ngraosaken rekaosing gesang. Katindes, kaaniaya, kerapan lan kapetek ing gesang karohanen. Nanging awit katresnanipun Gusti ingkang ageng, senajan kaukum badhe kaluwaran. Nabi Yesaya dados sarana martosaken prasetyanipun Allah bab pulihing kawontenan lan kawilujengan ingkang badhe kaparingaken.

Paukuman sampun rampung badhe kagantos kanugrahan ingkang kaparingaken dhateng bangsa Israel. (ay.1). Kawontenan tanah prasetyan ingkang sampun suwung lan kados dene ara-ara samun badhe kapulihaken. “Palemahan mati”, gersang lan suwung mboten namung badhe kadadosaken subur ananging dados petamanan ingkang semarak kebak thethukulan sekaripun. Ara-ara samun badhe kaparingan kamulyaning Libanon,  kaluhuraning Karmel lan Saron. Redi Libanon jaman semanten kawentar kanthi wit-witaan Eres ingkang lempeng lan inggil saha ngrembuyung ronipun. Redi Karmel ing peranganipun punika nggadahi siti ingkang subur kangge tetanen. Ngare Saron kawentar lumantar kembang mawaripun ingkang elok (Musthikaning Kidung 2:1).

Mboten namung kawontenan tanah prasetyan ingkang badhe kapulihaken, ananging kawontenanipun tiyang Yahudi ingkang ngraosaken panandhang ugi badhe kapulihaken. Prasetyan punika kaparingaken ing ayat 3-4 dhateng bangsa Israel ingkang taksih purun mratobat lan pitados dhateng Panjenenganipun. Gusti Allah piyambak ingkang badhe mulihaken kawontenan punika. “Mripate wong wuta bakal padha kaelekke lan kupinge para wong budheg bakal padha kabukak. Ing wektu iku wong lumpuh bakal mlumpat-mlumpat kaya menjangan, tuwin cangkeme wong bisu bakal surak-surak..”

Kanthi nggatosaken gegambaran ingkang kados kapangandikakaken ing ayat punika, kita lajeng mangertos bilih Gusti Allah mulihaken kawontenan Israel sawetahipun. Dadosa papan panggenanipun, gesang padintenan lan gesang ing karohanipun. Awit pancen kados mekaten sejatosipun ingkang katindakaken dening Gusti Allah dhateng umat kagunganipun kalebet dhateng kula lan panjenengan. Menawi Panjenenganipun ngersakaken kawontenanipun manungsa pulih, mboten namung saperangan kemawon, ananging badhe kapulihaken kanthi wetah.

Pancen,  Gusti Allah kalamangsanipun nganggem perkawis-perkawis ing gesang kita, panjenenganipun ugi kadangkala paring paneter dhateng kagunganipun. Ananging sedaya kalawau katindakaken dening Gusti Allah, mboten supados umatipun sirna, ananging supados sami mratobat lan gesang miturut kersanipun Gusti. Panjenenganipun punika kadosdene bapa lan biyung kita, anggenipun nggulawenthah patrapipun sami. Kadangkala para lare perlu ngadhepi lan ngraosaken perkawis saha kadangkala ugi mawi “kagitik” ing piwulang ingkang leres, supados ing tembe gesangipun sae lan tanggel jawab.

Senajan kita piyambak nalika perkawis punika kelampahan boten gampil dipuntampi malah wonten ingkang mboten purun nampi. Ananging menawi purun sinau kersanipun Gusti ing kasangsaran lan gesang gumantung namung dhumateng Gusti temtu Gusti Allah badhe mulihaken kawontenan kita.

POKOK PIREMBAGAN :

1.       Punapa panjenengan sedaya nate ngrosaken bilih perkawis ingkang dipun alami punika minangka pepemutipun Gusti? Ing perkawis punapa?

2.       Punapa kemawon ingkang asring njalari kita angel ngandelaken Gusti ing salebeting ngadhepi perkawising gesang?

3.       Kadospundhi caranipun supados kita tansah murni ngandelaken Gusti ing perkawising gesang ingkang kita alami?