BAHAN PENDADARAN

PAEDAHING NDHEREK BUJONO
Firman : Filipi 2:5-8

John (Yohanes) Calvin satunggaling teolog ingkang kawentar jamanipun Mangsa Reformasi, nate ngandika bilih salah satunggaling paedah ingkang kita tampi lumantar dherek bujono suci inggih punika supados kita saged manggen lan gesang langkung lebet malih ing Sang Kristus lan kosokwangsulipun supados Panjenenganipun ugi kersa dhedhampar lan gesang langkung lebet malih ing gesang kita. 

Mila menawi kita sami katimbalan cecawis salebetipun badhe nampi Sakramen Bujono Suci ing ngriku ingkang perlu kita cawisaken inggih punika (mirunggan lumantar serat efesus 2:5-8):

1.      Sinau ayat ingkang kaping 5 ngantos 7 “ing sajrone anggonmu bebarengan padha kadunungana pangangen-angen lan pangrasa kang uga tinemu ana ing Sang Kristus, kang senadyan ngagem sipating Allah ewadene anggone sejajar karo Gusti Allah iku ora kanganggep bab kang kudu dikekahi………………” tegesipun purun sinau lan nggladi pangangen-angen lan pangrasa kita setunggal lan setunggalipun supados sami kaliyan pangangen-angen lan pangraosipun Sang Kristus ingkang sampun kersa nilar kamulyanipun lan gesang minangka manungsa limrah ingkang sami kaliyan kita malah kepara malah ngasoraken diri kanthi pangurbananipun. Kalenggahan minangka putraning Allah, kamulyan ingkang kaparingaken dening Allah katilar, lan mboten kaanggep minangka bab ingkang kedah dipunkekahi. Perkawis punika temtu mboten perkawis ingkang gampil kangge kita. Asring kita “nggegegi pikajeng kita piyambak, nganggap punapa ingkang sampun kagayuh sedaya amargi pambudidaya piyambak, owel punika kedah nampi tiyang sanes lan paring pangapunten dhateng tiyang sanes. Nanging menawi kita sampun nampi panjenenganipun (Gusti Yesus) kita purun mboten purun, remen mboten remen kedah nulad ingkang sampun katindakaken dening Panjenenganipun. Mekaten ugi kita kedah nindakaken punapa ingkang nate katindakaken dening Panjenenganipun.

2.      Sinau ayat ingkang kaping 8 “Apamaneh ing sajrone wujud manungsa iku Panjenengane wus ngasorake sarirane lan sumuyud nganti seda ana ing kayu salib”. Lumantar ayat punika ugi kita sami kaatag purun sinau sami tansah purun ngasoraken diri lan mbangun turut, mikul salib kados panjenenganipun. Punapa malih Gusti Yesus nate ngandika bab punika (Lukas 9:23) “…………saben wong kang kepingin ngetutburi Aku, iku kudu nyingkur awake dhewe, saben dina manggul salibe lan ngetutake Aku.”

Ngasoraken diri punika ugi perkawis ingkang mboten gampil ing gesang kita. Ananging sikap lan tumindak ingkang mekaten tumrap pandherekipun Gusti ugi kedah katindakaken. Pancen miturut jagad nglairaken sikap ngasoraken diri punika sikap ingkang “ngisin-isini, mboten perlu, ora pantes, lsp” ananging miturut pangandikanipun Gusti (WB 6:1-5) sikap ngasoraken diri punika sikap ingkang njalari kita sami kamardikakaken saking tumindak ingkang ngrugekaken diri pribadi lan dhateng tiyang sanes. Miturut kitab suci sikap punika mboten sikap ingkang ringkih ananging sikap ingkang ngluhuraken Asmanipun Gusti (Yak 4:6 lan 1 Pet 5:5)

Kanthi sinau kalih perkawis ing ngajeng punika, kita badhe estu ngraosaken paedhahing ndherek bujono suci sesarengan kaliyan sanesipun. Paedahing nampi bujono suci kedah kinanthenan gesang miturut kersanipun, tansah nuladha panjenenganipun ing salebeting nilar kamulyanipun lan ngasoraken diri. Semanten ugi purun ngayati kanthi lebet punapa ingkang sampun katindakaken dening Gusti Yesus ing gesang kula panjenengan lumantar pangurbaninipun.

Mulane Saben wong ndadara awake dhewe, lan sawise mangkono lahi mangan roti lan ngombe ing tuwung iku (I Kor 11:28). Amin