Patraping Gesang ing Pungkasaning Jaman

2 Petrus 3:8-15a

Serat 2 Petrus punika ngengetaken dhateng kula lan panjenengan bab prasetyan rawuhipun Gusti ingkang asring kasebat parousia (saking basa Yunani ingkang ateges kehadiran). Benjing punapa parousia punika badhe kelampahan? Ing ayat 8 kasebataken sewu taon sami sedinten utawi sedinten sami sewe taoun ing paningalipun Gusti (bnd. Maz 90:4). Amargi rawuhipun (parousia) Gusti punika ingkang pirsa namung Gusti lan minangka wewenang (otoritas) kuwaosipun Gusti Allah. Rasul Petrus mendhet pangandikanipun Gusti Yesus bab dinten rawuhipun Gusti punika kadosdene maling (Matius 24:42-43). Tanda ingkang nggegirisi  “….dina iku langit bakal sirna kanthi swara gemuruh nggegirisi sarta dhedhasaring wujudinng donya bakal lebur kaobong sarta bumi lan kabeh kang ana ingkono bakal ilang sirna.” Pangandikanipun Gusti punika pancen dados kawigatosan tumraping pasamuwan wiwitan, ing pundi para pendherekipun sami ngantu-antu rawuhipun. Miturut para ahli tafsir sakderengipun Gusti rawuh ingkang kaping kalih pancen badhe kelampahan kawontenan-kawontenan ingkang nggegirisi punika. Pangandika punika pinitados awit pasamuwan wiwitan ngadhepi panganiaya ingkang awrat. Ananging mbokbilih amargi prasetyan bab rawuhipun Gusti punika dangu mboten kelampahan pramila lajeng wonten saperangan pasamuwan ingkang nggadahi panganggep bilih janji punika namung janji palsu, Gusti Allah kaanggep mblenjani.

Rasul Petrus nyebataken perkawis punika mboten ateges badhe ngajrih-ajrihi pasamuwanipun, ananging malah badhe ngengetaken bab gesang ingkang kedah tansah katindakaken sakderengipun dinten rawuhipun Gusti kelampahan. Lampahing gesang kadospundhi ingkang kinersakaken anggenipun pasamuwan ngantu-antu rawuhipun Gusti ingkang kaping kalih punika?

1.       “…..aja kelalen prakara siji iki….(ay.8)” Pasamuwan kabareg ngengeti bilih wekdal ingkang katemtokaken dening Gusti punika ingkang pirsa namung Gusti. Wekdal ingkang lumampah punika mboten kaukur saking etang-etanganing manungsa. Ingkang pinesthi wekdal rawuhipun Gusti ingkang kaping kalih badhe kelampahan Gusti Allah mboten badhe mblenjani prasetyanipun. Ingkang perlu pun gatosaken kadospundhi anggenipun gesang minangka tiyang pitados ing jagad punika. Orang Kristen harus "menanti-nantikan" atau "mengamati" hari itu dengan penuh pengharapan.

2.       “……supaya uripmu suci sarta mursid….(ay.11)” Gesang suci lan mursid punika dados sarana kita njagi gesang ingkang murni ing ngarsanipun Gusti. Gesang suci lan mursid punika minangka sarana sesambetan kita kaliyan Gusti ingkang suci. kekristenan, kados ingkang kelampahan ing sejarahipun, asring katindakaken namung minangka agama lan tradisi karohanen ingkang tanpa woh. Asring ingkang katindakaken punika namung lelamisan (munafik) lan tanpa welas asih. Ingkang  sinebat gesang suci lan mursid punika kedah katedahaken miturut kersanipun Gusti trep kaliyan ingkang kadawuhaken dening Gusti. Kadosdene ingkang kaserat dening Rasul Petrus ugi ing seratipun : “…..Sira padha dadia suci, jalaran Ingsun iki suci.” (1 Petrus 1:16) Ingkang sinebat gesang suci lan mursid punika ugi mboten namung ingkang dipuntingali dening tiyang sanes, ananging kedah kawiwitan saking manah, pamikiran, pangangen-angen, pitembungan, sikap lajeng katedahaken ing lampahing gesang. Menawi punika kawiwitan saking manah ingkang kawengku ing Roh, mesthi ingkang kalairaken mesthi ugi sae lan maedahi tiyang sanes. Mboten badhe dhatengaken bilai lan kuciwa dhateng tiyang sanes.

3.       “……padha nganti-anti marang langit…..(ay.13)” Sami ngantu-antu langit anyar lan bumi kang anyar. Tegesipun nalika ngantu-antu ing salebeting mujudaken rawuhipun Gusti ingkang kaping kalih kanthi cara :

a.       Tetep nindakakaken tugas timbanlanipun Gusti mujudaken kebabaring kratoning Allah lan martosaken Injil dhateng sedaya titah ingkang dereng tepang kaliyan Gusti (bnd Mat 24:14 bnd Yoh 9:4).

b.      Tetep dedonga lan atur paseksi bab pangajeng-ajeng rawuhipun Gusti inggih pangajeng-ajeng ingkang nyata wontenipun prastawa rawuhiun Gusti. (bnd Mat 6:10; Why 22:20).

4.       “…..padha mbudidayaa supaya tinemu tanpa cacad sarta tanpa blentong ana ing ngarsane kalawan tentrem rahayu.(ay.14)” Ing salebeting ngantu-antu rawuhipun Gusti Yesus mbetahaken kawigatosan ing iman lan ing tumindak, nyata ing karohanen lan kajasmanen. Sampun ngantos kanthi sengaja tumindak ingkang njalari kuceming asmanipun Gusti. 

Ngantu-antu dhateng rawuhipun Gusti ingkang kaping kalih kedah nyrambahi ing gesang padintenan. Punapa mawon ingkang dados ayahan lan profesi ingkang dipunlampahi  ing jagad punika minangka sarana ngluhuraken Gusti Yesus. Tiyang Kristen ingkang estu nelakaken katresnanipun dhumateng Gusti kedah saged nedahaken pangantu-antunipun kanthi nyata. Senajan rawuhipun Gusti mboten kita mangertosi benjing punapa kelampahan. Ananging Rasul Petrus mulang dhateng pasamuwan supados tansah mbudidaya lan tetep gesang ing salebeting kayekten. Temah nalika dinten rawuhiun Gusti punika kelampahan, tiyang Kristen mboten kapanggihaken tumindak ingkanng cengkah kaliyan kersanipun Gusti.  Mugi kita sedaya tetep tegen lan sabar sarta jumaga kanthi nedahaken sikaping gesang ingkang trep kaliyan kersanipun Gusti selaminipun kita ngantu-ngantu rawuhipun ingkang kaping kalih.

 POKOK PIREMBAGAN :

1. Kadospundhi kita mujudaken gesang suci lan mursid ing padintenan?
2. Kadospundhi caranipun supados kita tansah kasagedaken ngupadi gesang ingkang timbang (imbang) antawisipun sacara tata karohanen kaliyan kajasmanen?
3. Kadospundhi kita ngadhepi kawontenan ing pungkasaning jaman sakpunika kanthi kacatingal karohanen kados ingkang kinersakaken dening Gusti?